4.50 €
We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Słownik badaczy literatury polskiej wydawany tzw. metodą holenderską (od A do Z w miarę napływania haseł) doszedł do dziesiątego tomu. Równocześnie wydaje się indeks haseł i autorów opracowujących je w tomach VI–X; analogiczny indeks do tomów I–V został wydany z tomem V. Tom X ukazuje się w 15 lat po pierwszym (1994). Po pewnym nabraniu wprawy szereg tomów ukazało się rytmicznie rok po roku. Jednak w 2008 r. nie wyszedł tom X, wykończenie go wymagało jeszcze nieco czasu. Przede wszystkim w latach ostatnich odeszło szereg osób bezwzględnie zasługujących na biogram. Zmarli w r. 2007 Maria Cytowska, Janusz Dunin-Horkawicz, Jerzy Pietrkiewicz nie otrzymali biogramów w tomie IX (2007), który był już gotowy przed dzienną datą ich śmierci. W r. 2008 odeszli: Krystyna Bednarska-Ruszajowa, Zbigniew Goliński, Mieczysław Klimowicz, Stanisław Makowski, Jerzy Poradecki, Wojciech Rzepka. Na początku r.b. zmarł Jan Błoński. Istniały też „zaległości”. Z różnych powodów, czy to z braku wiadomości o śmierci, czy ze względu na brak osoby, która podjęłaby się napisania biogramu lub też, podjąwszy się, nie wykonała zamówienia, nie otrzymali w poprzednich tomach biogramów: Ryszard Ergetowski, Zbigniew Folejewski, Jerzy Kwiatkowski, Konstanty Puzyna, Olga Scherer- -Virski, Janusz Stradecki, Maria Strzałkowa, Marian Tatara, Zofia Wołoszyńska. Lista z pewnością niepełna, ale wielu biogramów potrzebnych nie udało się pozyskać. Od tomu I począwszy przestrzegano zasady, by nie włączać do Słownika największych. Hasła poświęcone im musiałyby w proporcji przyjętej w Słowniku… mieć po kilkadziesiąt stronic, w wypadku Aleksandra Brücknera może nawet trzeba byłoby przekroczyć setkę. A przecież literatura przedmiotu o największych w naszej nauce istnieje. Były i są sytuacje „graniczne”, powodujące wątpliwość, czy dana osoba kwalifikuje się jeszcze do biogramu w Słowniku… czy jest już zbyt wielka. Decyzję w takich wypadkach starano się uzależnić od istniejącej literatury przedmiotu, jaka uczonemu została poświecona. Z tego względu już w I tomie znalazł się biogram Stanisława Adamczewskiego, który w danym czasie nie miał prawie żadnej bibliografii przedmiotowej. W tomie IX zdecydowano się pomieścić biogram Tadeusza Makowieckeigo, któremu wprawdzie bezpośrednio po śmierci oddano suum cuique, nawet zbiorową książką, ale który, ze względu na to, że opublikował stosunkowo niewiele, znany jest dziś, przeszło po pół wieku od śmierci, wąskiemu gronu historyków literatury. A pomiędzy Adamczewskim i Makowieckim wprowadzono biogramy: Marii Dłuskiej (II), która była pierwszą osobą w wersyfikacji polskiej, ale poza tym wkraczała raczej w językoznawstwo niż w naukę o literaturze; Karola Badeckiego (III), prawdziwego odkrywcy i nieprześcignionego znawcy nurtu sowiźrzalskiego w literaturze staropolskiej; Edmunda Jankowskiego (III), który badania nad życiem i twórczością Orzeszkowej posunął znakomicie naprzód; Władysława Floryana (IV), komparatysty i edytora; Zdzisława Libery (IV), badacza oświecenia i romantyzmu, polonisty niezwykle aktywnego społecznie; Zbigniewa Raszewskiego (VII), najznakomitszego w swoim czasie teatrologa; Jarosława Maciejewskiego i Zbigniewa Jerzego Nowaka (VIII), którzy przez skromność nie mieli za życia takiego znaczenia, na jakie zasługiwali. To są przykłady badaczy, włączonych do Słownika… mimo iż działalność ich nie była przeciętna. Zdecydowano się w tomie X przypomnieć biogramami niektórych wybitnych pracowników na naszej niwie, o których, mimo nieprzeciętnych osiągnięć, nie pamięta się już i nie traktuje jako gwiazdy pierwszej wielkości. Otrzymali biogramy: Ludwik Bernacki, Henryk Biegeleisen, Stanisław Cywiński, Jan Czubek, Ryszard Gansiniec, Artur Górski, Bronisław Gubrynowicz, Józef Kallenbach, Jan Karłowicz, Stanisław Ptaszycki, Stefan Srebrny, Zofia Szmydtowa, Józef Tretiak, Marian Zdziechowski. W tomach I–IX nie wprowadzano biogramów osób, co do których nie udało się ustalić przynajmniej rocznych dat urodzenia i śmierci. W tomie X jako ostatnim przełamano w pewnych wypadkach tę zasadę, by utrwalić badaczy literatury polskiej, których nazwiska nie powinny być całkowicie zapomniane. Tom X traktuje redaktor jako ostatni, gdyż w wieku 87 lat nie można podejmować się dalszych. Zamykając tom, może jedynie redaktor powiedzieć o sobie: Feci quod potui. Podziękować należy tym wszystkim, którzy w tym tomie z redaktorem współpracowali. Ich liczba przekracza dwudziestkę, co się nie w każdym tomie zdarzało. Są to (pomijając tytuły naukowe): Krzysztof Biliński, Maria Bokszczanin, Józef Budzyński, Janusz Degler, Karolina Grodziska, Lidia Ignaczakówna, Zefiryn Jędrzyński, Paweł Kaczyński, Irena Kamińska-Szmaj, Małgorzata Krakowiak, Evelina Kristanova, Irena Kujawska, Andrzej Linert, Przemysława Matuszewska, Barbara Marzęcka, Julian Maślanka, Jolanta Migdał, Barbara Milewska-Ważbińska, Lucylla Pszczołowska, Monika Sulejewiczówna, Agata Szendzikowska, Eligiusz Szymanis, Dobrosława Świerczyńska, Hanna Tadeusiewicz, Marian Zaczyński, Roman Maria Zawadzki, Paweł Zybała. Niektóre osoby wymienione brały udział w poprzednich tomach; są i takie, które w oddawanym do rąk czytelników wystąpiły po raz pierwszy. Recenzentem wydawniczym wszystkich dziesięciu tomów był prof. Henryk Markiewicz. Każdy tom poprawiał redaktor według jego wskazówek, wprowadzał należne uzupełnienia. Za trud tyloletni należy się Recenzentowi tak kompetentnemu szczególna wdzięczność, tym bardziej, że Słownik…, nie budził powszechnego zainteresowania polonistów, może ze względu na obfitość prac ukazujących się na rynku, powodujących rozstrzelenie się zainteresowań poszczególnych historyków literatury. Redaktor będzie zadowolony, jeśli ktoś po nim podejmie kontynuację przedsięwzięcia; posłuży wskazówkami i przekazaniem pomysłów niezrealizowanych.
More...
Problematika mezislovanských vztahů a styků byla vždycky velmi závažná. Vždyť hrála významnou úlohu nejen v dějinách Slovanů a jejich bezprostředních sousedů, nýbrž i v dějinách světových, a její zkoumání je tudíž jedním z nejpřednějších úkolů slavistů. V nejnovější době pak tato otázka nabyla ještě větší důležitosti a aktuálnosti. Není náhodné, že Akademie věd SSSR r. 1942 ve chvíli velkých dějinných událostí stanovila jako základní úkoly své slovanské komise, aby zkoumala: a) roli Slovanstva ve světových dějinách a kultuře; b) roli ruského národa a jeho kultury v dějinách Slovanů; c) problém ethnogenese slovanských národů; d) kmenové a kulturní vztahy slovanských národů v jejich minulosti a přítomnosti na základě historických faktů, folklóru, jazyka, literatury, věcných památek atd.; e) dějiny boje slovanských národů za jejich svobodu a nezávislost; f) vznik a rozvoj státu a práva slovanských národů.
More...
There has been always been a great buzz around Valerián Bystrický. It is not different even today. His study is almost continuously occupied by his friends, colleagues and pupils. They work not only at his household institution – the Institute of History of the Slovak Academy of Sciences – but also at other scholarly institutions and universities. They come to him for a friendly chat and to discuss their professional issues expecting his opinion and advice. Authors who participated on this publication represent a small sample of them. The topics included in this book represent a very broad and colorful spectrum and the same can be said about the view and professional erudition of Dr. Bystrický. It would be not very useful to list all the topics he has dealt with. They can be found in the selected bibliography of his writings at the end of this book. It doesn’t matter if he is dealing with European or Slovak history; the 1st and 2nd Czechoslovak republic or the war Slovak republic; politics, personalities or society – all his works are characterized by comprehension, detachment and great knowledge of sources. He doesn’t belong to theoreticians or speculative methodologists of various systems and –isms. He goes to the problem always in medias res. His method is the accurate documentation of historical processes and consistent knowledge about the searched topic and sources. That is how his pertinent works based on arguments had been created. Many of them belong to fundamental and pioneering works of our historiography. We must admire the curiousness and interest of Dr. Bystrický for new problems. We can say that a man with such an erudition and detachment can’t be surprised easily. It is a gift or a privilege that there is always something which he is interested in – he is still able to contemplate and to think intensely about historical and social problems. He is a proponent of the necessity to always take a clear and resolute stand to key questions. He is not shy to let his positive or negative attitude be known. The latter possibility brought numerous stories, occasional good-hearted acrimonies and anecdotes that are still very popular. They originated from the fact that he is a well-known enemy of smallmindedness and petty wars. As he often says: „Something is always going to happen.” For a scholar of his caliber, one must admire the graciousness of Dr. Bystrický which has an extra significance in the scholarly circles. In connection with his natural authority, it has a special value mainly for the middle generation of today’s historians. He has always treated them with human understanding and they have had the opportunity to cooperate with a wise and helpful man.
More...
The book represents a collection of articles devoted to Tocharian etymology and grammar, plus two detailed bio- and bibliographical portraits of scholars working in the field of Tocharian, namely Werner Winter and Pavel Poucha.
More...
Dvadeset petog novembra 2018. godine navršilo se 75 godina od kada je u Mrkonjić Gradu održano I zasjedanje ZAVNOBiH-a. Tada je, kako je zabilježio hroničar, “u jeku krvavih bitaka od Soče do Đevđelije, Bosna i Hercegovina, u Mrkonjić Gradu, nekoliko desetina kilometara od njemačkog garnizona u Banja Luci, ostvarivala san svojih najboljih sinova, ona je birala svoje zemaljsko vijeće. U toj historijskoj noći, sabrali su se na svoju prvu skupštinu najbolji Srbi, najbolji Hrvati, najbolji Muslimani od ravne Posavine do hercegovačkog krša, od drinskih prosjelina do masiva Dinare i bratimeći se ispod slika Tita, Staljina, Čerčila i Ruzvelta kuju sirotici kletoj svijetlu budućnost.” Uzimajući u obzir značaj koji je imalo prvo zasjedanje ZAVNOBiH-a za izgradnju državnosti Bosne i Hercegovine, pristupilo se namjeri da se na osnovu dostupnih izvora napravi baza podataka o državnosti Bosne i Hercegovine da bi se budućim istraživačima omogućilo kompleksnije sagledavanje te teme. Nekoliko je faktora opredijelilo pristup temi, a glavni je bio dostupnost građe. Natpisi koji se odnose na državnost Bosne i Hercegovine u velikoj su se mjeri umnožili nakon 1969. godine, a manifestacije su od tada obilježavane širom Bosne i Hercegovine. Pokrajinski komitet KPJ za Bosnu u Hercegovinu sredinom augusta 1943. godine donio je odluku o pokretanju lista “Oslobođenje”, koji je uprkos brojnim nedostacima omogućio širenje informacija o antifašističkoj borbi u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji. Od 868 članaka objavljenih u ratnom “Oslobođenju”, 255 članaka imalo je politički karakter, 217 članaka odnosilo se na borbena djelovanja jedinica NOVJ i vojnih snaga članica antifašističke koalicije, 94 na kulturno-prosvjetne prilike na oslobođenoj teritoriji i u partizanskim jedinicama, 69 na opis likova partizanskih boraca, 68 na privredne prilike u Bosni i Hercegovini, 57 na djelatnosti Narodnooslobodilačkog fronta, 50 na djelatnosti organa narodne vlasti… List “Oslobođenje” bio je dosljedan borac za društveni napredak, izgradnju socijalističkog društva, učvršćenje bratstva i jedinstva među jugoslavenskim narodima i narodnostima, a svojim natpisima je dosljedno čuvao tekovine revolucije. U oblasti nauke, prosvjete i kulture Bosna i Hercegovina je u poslijeratnom periodu ostvarila značajan napredak. “Oslobođenje” je svakodnevno donosilo natpise o svim značajnijim kulturnim manifestacijama u Bosni i Hercegovini. Za proučavanje historije socijalističkog razvoja Bosne i Hercegovine značajnu ulogu imali su i članci o značajnim pitanjima. “Oslobođenje”, kao kreativni elemenat, ali i refleks javnog mijenja, predstavljalo je vrijedan historijski izvor na osnovu kojeg je bilo moguće sagledati društveno-političke i ekonomske prilike u Bosni i Hercegovini u periodu socijalističke izgradnje. Poruke ZAVNOBiH-a postale su temeljna odrednica svih poslijeratnih ustava u Bosni i Hercegovini. Knjiga je koncipirana iz četiri cjeline. U prvoj je dat popis izvora i literature koji se odnosi na period 1945-2018. godine. Arhivska građa vojnih jedinica, društveno-političkih organizacija i organa narodne i vojne uprave najvećim je dijelom sačuvana i publicirana u većem broju knjiga – zbornicima dokumenata i podataka o narodnooslobodilačkom ratu, a ta je tema razmatrana i u drugim publikacijama. U drugoj cjelini dat je spisak članaka objavljenih u ratnom izdanju “Oslobođenja” u periodu od 1943. do sredine 1945. godine. Tadašnja njegova izdanja, uprkos brojnim nedostacima, predstavljala su značajnu pojavu za širenje informacija o antifašističkoj borbi u Bosni i Hercegovini. U trećoj cjelini data je bibliografija radova objavljenih u “Oslobođenju” u periodu od 1945. do 1992. godine. Nakon Drugog svjetskog rata uloga “Oslobođenja” u velikoj se mjeri izmijenila, pa je ono postalo značajan instrument demokratskog javnog života i mišljenja, donoseći informacije o svim značajnijim društveno-političkim i ekonomskim zbivanjima u zemlji i svijetu, predstavljajući snažno sredstvo propagande socijalističkih ideja i odgoja širokih društvenih slojeva u socijalističkom duhu i tumača ideologije i političke linije KPJ, odnosno SKJ. U period između 1945. i 1992. godine, kada se Bosna i Hercegovina nalazila u okviru SFRJ, mogli su se razlikovati stavovi prema ZAVNOBiH-u i državnosti Bosne i Hercegovine. Zahvaljujući utjecaju mlađih političara u Bosni i Hercegovini, povodom obilježavanja 25. godišnjice Prvog zasjedanja ZAVNOBiH-a donesena je odluka da se 25. novembar 1969. godine obilježi kao Dan državnosti Bosne i Hercegovine. Od tada se širom Bosne i Hercegovine taj dan proslavljao brojnim manifestacijama. U četvrtoj cjelini bibliografije nalazi se popis novinskih članaka objavljenih u periodu od 1992. do 2018. godine. Pored podsjećanja na proces izgradnje državnosti Bosne i Hercegovine, posebna pažnja posvećena je aktuelnom odnosu prema tekovinama Narodnooslobodilačkog rata, odnosu prema ZAVNOBiH-u u periodu socijalizma, ali i osporavanju i negiranju svih povijesnih obilježja bosanskohercegovačkog društva. Dan državnosti Bosne i Hercegovine sada se obilježava samo u jednom dijelu zemlje – u Federaciji Bosne i Hercegovine, dok je u Republici Srpskoj prisutna namjera da se sva njegova obilježja iz prethodnog vremena u potpunosti izbrišu iz memorije. Otkako je u procesu disolucije Jugoslavije nacionalizam postao dominantna ideologija u Bosni i Hercegovini, počelo je negiranje njenog povijesnog bića, kao i univerzalnih principa ZAVNOBiH-a. Značajnu pomoć u kompletiranju uvida u natpise u štampi predstavljala je baza podataka za period od 2003. do 2018. godine, koju je objavio Infobiro-Medija centar iz Sarajeva, ali je trebalo izvršiti selekciju predstavljenih članaka i dopuniti postojeći popis. Iako je bibliografija rađena po drugim metodološkim principima, ona ipak omogućava puni uvid u navedene novinske članke. Kao prilog i doprinos vizuelnom sagledavanju razmatrane teme, pod naslovom “Tri zasjedanja ZAVNOBiH-a”, priložene su fotografije koje se nalaze u Historijskom muzeju u Sarajevu, kao i fotografije objavljene u knjizi Monografija Mrkonjić Grada, štampanoj povodom obilježavanja 30. godišnjice ZAVNOBiH-a 1973. godine. Na kraju, dat je registar imena autora knjiga i članaka objavljenih u publikacijama, kao i imena autora novinskih članaka. Ovaj prilog posvećen obilježavanju 75. godišnjice ZAVNOBiH-a potvrda je da ZAVNOBiH živi i da će njegovo povijesno biće i dalje biti prisutno u našoj stvarnosti. Kao važan elemenat u pitanju čuvanja tekovina NOR-a naredni zadatak će biti obilježavanje 80. godišnjice ZAVNOBiH-a, a za to će biti potrebno omogućiti kompleksniji pristup štampi i literaturi.
More...
A tremendous amount of books, anthologies, articles, and conference papers on the Roma population have appeared in the last few decades. This annotated bibliography was compiled as background material for a roundtable discussion organized by the Center for Policy Studies at the request of the Canadian Embassy in Hungary and Citizenship Immigration Canada (CIC). The roundtable discussion Roma in Hungary: socio-economic status, human rights protection, and migratory dynamics was held at CEU on September 20, 2006.
More...
Selected literature on Czech foreign policy published in 2009
More...
DIPLOMOVÁ PRÁCE: Vančura – beletrista v zrcadle soudobé kritiky. Brno: FF UJEP, 1974; vedoucí prof. PhDr. Josef Hrabák, DrSc…
More...